عیش مدام

هر کجا باشی به یادش شاد باش

از غم دنیای دون آزاد باش

دام ابد

دل به دام تو رفت و نامد باز/چه کند خسته بود و راه دراز

چه دل است این دلی که من دارم/هر دمی با غمی شود دمساز

بارها گفته ام ز خطه طوس/رو کنم در عراق یا که حجاز

چه کنم در کمند زلف توام/ مرغ دربند کی کند پرواز

گفته بودم نهان کنم غم تو/چه کنم آب دیده شد غمّاز