إنّ مِنَ الشّعرِ لَحِکمَة....

هیچ کنجی بی دد و بی دام نیست          جز بخلوتگاه حق آرام نیست
کنج زندان جهان ناگزیر              نیست بی پامزد و بی دق الحصیر
والله ار سوراخ موشی در روی             مبتلای گربه چنگالی شوی
آدمی را فربهی هست از خیال            گر خیالاتش بود صاحب‌جمال
ور خیالاتش نماید ناخوشی                 می‌گذارد همچو موم از آتشی
در میان مار و کزدم گر ترا                با خیالات خوشان دارد خدا
مار و کزدم مر ترا مونس بود               کان خیالت کیمیای مس بود
صبر شیرین از خیال خوش شدست       کان خیالات فرج پیش آمدست...
گفت پیغامبر: خداش ایمان نداد             هر که را صبری نباشد در نهاد
آن یکی در چشم تو باشد چو مار          هم وی اندر چشم آن دیگر نگار
زانک در چشمت خیال کفر اوست        وان خیال مؤمنی در چشم دوست...
یوسف اندر چشم اخوان چون ستور       هم وی اندر چشم یعقوبی چو حور
از خیال بد مرورا زشت دید                چشم فرع و چشم اصلی ناپدید
چشم ظاهر سایهٔ آن چشم دان               هرچه آن بیند بگردد این بدان
تو مکانی اصل تو در لامکان           این دکان بر بند و بگشا آن دکان
شش جهت مگریز زیرا در جهات     ششدره‌ ست و ششدره ماتست مات
فوق العاده. علیک ما علیک!

کدام عارف بود که می گفت: دیده برای دیدن است؟

رخ خوب خویشتن را به چه پوشی از نظرها؟
که به حسرت تو رُفتم بدو دیده خاک درها

 برت آمدیم یک دم، ز برای دست بوسی
چو ملول گشتی از ما، ببریم درد سرها

 تو به ناز خفته هرشب، ز منت خبر نباشد
که زخون دیده گریم ز غمت به رهگذرها

 عجب آمدم که بعضی ز تو غافلند، مردم
مگر از ره بصارت خللی است در بصرها؟

 نتوانم از خجالت که بر تو آورم جان
که شنیدم التفاتی نکنی به مختصرها

 ز لبت نبات خیزد، چو خنده برگشایی
بهل این شکر فروشی، که بسوختی جگرها

 بر آن کمان ابرو دل «اوحدی» چه سنجد؟
که به زخم تیر مژگان بشکافتی سپرها

می؛ دوای دردهای دار دنیا

از آمـــــدن بـهــــــار و از رفتــــن دی          اوراق وجــــود مـــا همـی گـردد طی

می خور! مخور اندوه که فرمود حکیم:          غمهای جهان چو زهر و تریاقش می

                                                                            حکیم خیام نیشابوری

یا علی...

دردم مداوا می شود با گفتن یک یا علی

 عقده ز دل وا می شود با گفتن یک یا علی

 سر تا سر روی زمین بهتر ز فردوس برین

 از لطف زهرا می شود با گفتن یک یا علی

 گفتا خلیل کبریا این آتش از امر خدا

 برداً سلاما می شود با گفتن یک یا علی

 هر مرده را عیسی چو دید گفتا و بر رویش دمید

 این مرده احیا می شود با گفتن یک یا علی

 زهرا دعایت می کند غرق عطایت می کند

 وقتی لبت وا می شود با گفتن یک یا علی

 هر دل که شیدای علیست غرق تولای علیست

 اهل تبری می شود با گفتن یک یا علی

 ای گل اگر زیباستی از رحمت مولاستی

 شهدت گوارا می شود با گفتن یک یا علی

 صدها گره وا می شود با گفتن یا فاطمه

 یک قطره دریا می شود با گفتن یک یا علی

سیدمجتبی شجاع

تعادل و تراجیح!

واعظی گفت در این ماه که ماه رجب است/توبه کردن نه عجب، توبه شکستن عجب است
گفتمش: ماه رجب گر چه مه توبه بود/فصل گل نیز مه باده و شور شغب است
سبب توبه و عشرت چو به هم گرد آیند/جنگ خیزد ز دو سو، چون دو مخالف سبب است
کار ترجیح به اجماع همه باده کشان/به کف ساقی زیبا رخِ دیبا سلب است
می حرام است و رجب نیز بود ماه حرام/می در این ماه چه نوشی، طرب اندر طرب است...(چه =چو)
ساعتی فارغ از اندیشه اگر یک نفس است/خلوتی خالی از اغیار اگر یک وجب است
خوشتر از مملکت روی زمین سر به سر است/بهتر از سلطنت دور زمان، روز و شب است...
                                                                                    

(دیوان میرزا حبیب خراسانی؛ چ7، ص6و7)

به من بنگر به ره منگر...

امروز یکی گفت رجب در راه است...
و من به خودم نگاه کردم. دیدم چقدر از خدا دورم...
به خدا -مثلا- نگاه کردم، دیدم او، همان مهربان همیشگی، چقدر نزدیک است...
یا قریب...
یا نعم القریب...
یا اقرب من کل قریب...
یا من هو الی من احبه قریب...
یا من هو فی علوه قریب...
یا سر تا پا قریب...
عجّل فی فرج ولیک الغریب، زود تند سریع!

هم علی زهراست، هم زهرا علی است...

السلام ای سایه ات خورشید ربّ العالمین/ آسمانِ عزّ و تمکین، آفتاب داد و دین

 مفتی هر چار دفتر، خواجه هر هشت خلد/ داور هر شش جهت اعظم امیرالمؤمنین

 عالِمِ علمِ سَلُونی، شهسوار لَوْ کشِف/ ناصر حق، نفس پیغمبر امام المتّقین

 صورت معنای فطرت، باعث ایجاد خلق/ اصل نسل آلِ آدم، نفس خیرالمرسلین

 صاحب یوفُونَ بِالنَّذر، آفتاب اِنّما/ قرّةُ العین لَعَمرِک، نازش روح الامین

 در جهان از راه حشمت چون جهانی در جهان/ در زمین از روی رفعت آسمانی بر زمین

 نقش بند کاف و نون از روز فطرت تا کنون/ ناکشیده چون مه رخسار تو نقش مبین...

 مثل تو ناورده ایزد در همه حالی محال/ ور بود ممکن نه الاّ رَحْمَة للعالمین

 آن که مداحش خدا همدم رسول الله بود

 گر کسی همتاش باشد هم رسول الله بود

ــــــــــــــــــــ
مرحوم حاج شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان در روز میلاد مسعود حضرت محمد مصطفی(صلی الله علیه و آله النجباء) اشاره به پیوستگی و اتحاد روح مطهر حضرت رسول اعظم(ص) با روح مطهر حضرت ولی الله مطلق(ع) دارد که حتی در روز ولادت مبارک حضرت ختم رسل(ص)، زیارت حضرت ابوتراب(ص) وارد شده است. البته ربطی به این قضیه ندارد و بحث هم کفو بودن حضرت صدیقه ی طاهره زهرای مرضیه(س) با حضرت امیرالمؤمنین علی مرتضی(ع) را قاصد نیستم، ولی می خواهم در زادروز مبارک حضرت فاطمه ی زهرا(س) بندی از هفت بند مشهور ملا حسن کاشی آملی(ره) را -البته با حذف یک بیت- در اینجا بگذارم. اللهم صلّ علی فاطمة و ابیها و بعلها و بنیها و السر المستودع فیها بعدد ما احاط به علمک.... یا مهدی...

چند بیت هفت بند به خط استاد فتحعلی نجابت شیرازی

قصیدۀ «یا علی»

ما تمَّ أنسُ المحفل إلا بذكركَ يا علي
ما ذاقَ ثغري طعم َنبضٍ كانَ أحلى من علي

أنا إن شكوتُ الهمَ زالَ الهمُ بإسمكَ يا علي
وإذاغزتني النائباتُ هزمتُها بكَ يا علي

أنالستُ أملكُ للإلهِ وسيلةً إلا علي
أنا ماعرفتُ اللهَ إلا مذ عرفتُكَ يا علي

مااللؤلؤُ المكنونُ عندَ دموعِ عينكَ يا علي
ماالمسكُ إن حملَ النَسِيمُ عبيرَ ثغرِكَ يا علي

ماالطلُّ إن عرقتْ جبينُكَ حَبَّ درٍّ يا علي
ماالشمسُ إلا شذرةً من نورِ وجهِكَ يا علي

ماالكونُ إلا عبَد عينكَ إن أشارتْ يا علي
ماقامَ دينُ اللهِ لولا ذو فقارِكَ يا علي

من أدبَ الأملاكَ والروحَ الأمينَ سوى علي
من هزَّ خيبرَ مذ دحى باباً بها إلا علي

. من في الورى رُدَّ الذكاءُ لهُ مراراً يا علي
من ذا تصدقَ راكعا ًدونَ الأنامِ سوى علي

أ أبا ترابٍ إن آدمَ من ترابٍ يا علي
إنا رضيناكَ الخليفةَ بعدَ طهَ يا علي

صرنا الروافضَ مذ رفضنا حُبَّ غيرِكَ يا علي
عابواعلينا قولَنا في كلِّ شيء يا علي

لم يجهلوا أن الإلهَ يريدُ ذكرِكَ يا علي
حتى النبيُّ محمدٌ مذ ضاقَ نادى يا علي

مهما أقولُ فعاجزٌعن وصفِ حسنِكَ يا علي
أيُّ البيانِ يبينُ سِرَّ حروفِ اسمكَ يا علي

فالعينُ عينُ السرِ سِرِ الذاتِ ذاتكَ يا علي
واللام لن في لن تراني ذاكَ شأنُكَ يا علي

واليا يدُ اللهِ المفيضةُ بالعطايا يا علي
مفتاحُ بابِ إجابةِ الدعواتِ ندبةُ يا علي

سنظلُّ حتى آخر الأنفاسِ نهتفُ يا علي

شیخ احمد درّ عاملی لبنانی