امروز آخرین روز سال 1435 قمری است. با اینکه سال رسمی کشور ما شمسی است ولی اینگونه نیست که ماها از سال قمری بیگانه باشیم. اجداد ما قرن ها زندگی شان بر اساس سال قمری بوده و مردم متدین ایران نیز نسبت به اوقات قمری بی توجه نبوده اند.
می گویند در روزگاری نه چندان دور در اسرائیل نشستی به پا شده و موتور محرکه شیعه و عامل بقا و جاودانگی آن را «خط سرخ حسینی و  سیر سبز مهدوی» دانسته بودند. اگر چه قرار نیست برداشت آنها، دلیل تمسک ما به این دو حیطه باشد ولی گاه دشمنان ما به نقاط ضعف و قوت ما بیشتر از ما دقت می کنند. محرم نیز که با نام و یاد امام حسین(ع)، گره خورده اول سال قمری است(و به تعبیر غلط بیدل دهلوی: جهان خونریز بنیاد است هشدار/سر سال از محرم آفریدند)، چه خوب است برنامه های رسانه های دلسوز نه رسانه های بی خیال یا خبیث داخلی بر این باشد که رنگ اواخر سال را مهدوی گونه نمایند، تا سر سال ما حسینی و انتهای سال ما مهدوی و میانۀ اول و اخر سال، به سبک و رنگ دوازده امامی و چهارده معصومی باشد. حال اقدامات هر زمان به تناسبش.
به نظر من غیر از جمعه ها و اعیاد دینی که دعای ندبه در آنها خوانده می شود، اگر قرار بود در زمان دیگری دعای ندبه خوانده شود، روز آخر سال مناسب تر از همه وقت بود، با این خیال که چرا حال ما نتوانست ظهور امام(ع) را در این سال، رقم بزند.
پیوستن سال 1435 ق به تقویم دوران غیبت و همچنین آغاز ماه محرم تسلیت باد.